Okul Öncesi Öğretmenlerin Çocuk Haklarına Yaklaşımlarının Bibliyometrik Analiz Yöntemi İle İncelenmesi
Anahtar Kelimeler:
çocuk- çocuk hakları- okul öncesi öğretmen- bibliyometrik analizÖzet
Çocuk, 0-18 yaş arasındaki bireyler için kullanılan bir adlandırmadır. Çocukluk dönemi; bebeklik, ilk çocukluk, son çocukluk, erinlik, ergenlik gibi dönemleri kapsamaktadır. Çocukların gelişim alanlarının yetişkinlerinki kadar olgunluğa sahip olmadığı bilinmekte, bu gelişimin tam anlamıyla on sekiz yaşını geçtikten sonra yetişkinlik döneminde tamamlandığı bilinmektedir. Çocukların gelişimi, içerisinde doğduğu çevreden ve bireysel özelliklerden etkilenmektedir. Çocuklar içinde bulundukları güven ortamında, fizyolojik ihtiyaçları karşılandıktan sonra zengin uyaranlar, etkili öğretim yöntem ve teknikleri, yetin bir öğretmen ve kaliteli bir öğretim süreci sonucunda öğrenmelerini gerçekleştirmelidirler. Bu sayede hem başarılı hem de mutlu çocuklar yetişmiş olmakta, haklarını öğrenmekte ve gerekli durumlarda kullanabilmektedirler. Okul öncesi öğretmenlerin çocuk haklarına olan yaklaşımları çocuğun hayatının ve kişiliğinin şekillenmesinde etkili olacaktır. Bu araştırmada okul öncesi öğretmenlerinin çocuk haklarına ilişkin yaklaşımları bibliyometrik analiz yöntemi ile incelenmiştir.
Referanslar
Ayhan, M. (2021). Okul Öncesi Eğitime Devam Eden Çocukların Ebeveynlerine Yönelik Hazırlanan Çocuk
Hakları Programının Ebeveynlerin Çocuk Hakları Tutumuna Etkisi. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi. Sosyal
Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
Bulu, M. ve Üstün, K. (2023). Çocuk yoksulluğu: Küresel bir sorunun bibliyometrik analizi. Nevşehir Hacı Bektaş
Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 12(4), 2377-2393.
Bülbül, S. ve Doğan, S. (2016). Suça Sürüklenen Çocukların Durumu ve Çözüm Önerileri. Çocuk Sağlığı ve
Hastalıkları Dergisi.59: 31-36.
Çakır, M. (2013). Suça Sürüklenen Çocukların Korunmasına Yönelik Politikalar ve Kocaeli İli Verilerinin
Değerlendirilmesi, Yalova Üniversitesi.
Çelik, M. (2022). A bibliometric analysis of early childhood education research: 1976-2022. Manisa Celal Bayar
University Journal of the Faculty of Education, 10(1), 66-81. https://doi.org/10.52826/mcbuefd.1083567.
Demir M. ve Aracı, S. (2022). Eleştirel Bir Bakış Açısıyla Kırsal Turizm ile İlgili Çalışmaların Bibliyometrik
Analizi. Journal of Applied Tourism Resesarch. 3(1). 25-36.
Doğan, D. M. (1996). Büyük Türkçe Sözlük. İstanbul: İz Yayıncılık.
Erbay, E. (2019). Çocuk Hakları. İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
Erkan, S. (1989). Çocuk Hakları Üzerine. Eğitim ve Bilim Dergisi.1(1) 38-40.
Eryalçın, M. Duyan, V. (2016). Suça Sürüklenen Çocuk ve Gençler. İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
Fazlıoğlu, Z. (2007). Çocuk Hakları Sözleşmesinde Yer Alan “Çocuk Hakları” Konusunda Öğretmenlerin ve
Yöneticilerin Bilinç Düzeyleri. Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
Franklin, B. (1993). Çocuk Hakları. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Göcen, G. (2016). Kadirşinaslık ve Öznel İyi Oluş: Suça Sürüklenen Çocuklar Üzerine Nicel Bir Araştırma. İnsan
ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 5(4). 966-990.
Gündüz, M. (2007). İhtilalin Pedagojik Zemini 'Emile' ve J.J. Rousseau'nun Osmanlı Aydınlarına Etkileri.
Muhafazakâr Düşünce Dergisi. 3(11). 157-174.
Işıkçı, Y. M. (2015). Çocuk Gözüyle Türkiye'de Çocuk Hakları Sorunu. Ankara: Pegem Yayınları.
İnal, K. (2018). Çocuk Hakları ve Siyaset. İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
Julius, R., Halim, MSAH., Hadi, NA., Alias, AN., Khalid, MHM., Mahfodz, Z. &Ramli, FF. (2021), Bibliometric
analysis of research in mathematics education using scopus database, EURASIA Journal of Mathematics, Science
and Technology Education, 17(12), https://doi.org/10.29333/ejmste/11329.
Karagöz, Y. (2002). Liberal Öğretide Adalet, Hak ve Özgürlük. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 26(1).267-295.
Kaya, Ö. S. (2011). Öğretmen adaylarının çocuk hakları ile ilgili görüşleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Kır İ. (2011). Toplumsal Bir Kurum Olarak Ailenin İşlevleri. Electronic Journal of Social Sciences. 10 (36).
Kuday, F. S. (2007). Aile Destekli Kurum Merkezli Eğitim Alan ve Hiç Okul Öncesi Eğitim Almayan 3-6 Yaş
Çocukların Bilişsel Gelişimlerinin Karşılaştırılması. İstanbul: Marmara Üniversitesi. Yayımlanmamış Yüksek
Lisans Tezi.
Oğuz, P. (1997). Çocuk ve Hakları. İstanbul: Analiz Yayınları.
Oktay, A. (2007). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş projesi. Türkiye Özel Okullar Birliği Derneği. Okul
öncesi eğitimi, öğretmen eğitimi. Antalya. İstanbul: Neta.
Onur, B. (1995). Değişen Çağ Değişen Çocuk. Ankara: İmge kitabevi yayınları.
Sadıkoğlu, İ. ve Topsakal, C. (2017). Okul Öncesi Eğitimde Çocuk Hakları Eğitimi Çalışmalarına Genel Bir
Bakış. Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 6. 219-244.
Şimşek, V. (2022). STEM Eğitimi Uygulamalarının Okul Öncesi Dönemde Yaratıcılık ve Eleştirel Düşünme
Becerilerine Etkisi. Alanya: Alaaddin Keykubat Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
Uçuş, Ş. (2012). Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne Yönelik Öğretmenlerin ve Okul Yöneticilerinin Görüşleri. Adnan
Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, Haziran 2012, 3 (1), 25-41. Aydın.
Oğuz, F. (2011). Devlet ve piyasa: regülasyon ekonomisine giriş. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Okcu, M. (2012). Değişen dünyayı anlamak için önemli bir kavram: Yönetişim. Yönetişim ve yönetim ekseninde kamu yönetimi. (Editör: F. N. Genç). Bursa: Ekin Yayınları, 9-29.
Özer, M. A. (2006). Yönetişim üzerine notlar. Sayıştay Dergisi, (63), 59-89.
Peters, B. G. and Pierre, J. (1998). Governance without government? Rethinking public administration. Journal of public administration research and theory, 8(2), 223-243.
Posner, R. A. (1974). Theories of economic regulation. The Bell Journal of Economics and Managment Science, 5(2), 3335-358.
Rammal, H. G. and Zurbruegg, R. (2006). The impact of regulatory quality on intra-foreign direct investment flows in the ASEAN markets. International Business Review, 15(4), 401-414.
Seçkiner Bingöl, E. (2022). Katılımcı Yönetişim Üzerine Normatif ve Pratik Tartışmalar . Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 51:Özel sayı 1 , 55-70 . DOI: 10.30794/pausbed.1114973
Spiller, P. T. and Tomassi, M. (2005). The institutions of regulation: an application to public utilities. Handbook of New Institutional Economics. (Editor: C. Menard and M. M. Shirley). Netherlands: Springer, 515-543.
Şahin, S. (2015). Bağımsız idari otoritelerin ortaya çıkış nedenleri. International Journal of Legal Progress, 1(1), 14-29.
Tan, T. (2002). Bağımsız idari otoriteler veya düzenleyici kurullar. Amme İdaresi Dergisi, 35(2), 11-37.
Viscusi, W. K., Vernon, J. M. and Harrington, J. E. (2000). Economics of regulation and anti-trust. USA: MIT Press.
Yılmaz, V. ve Mecek, M. (2021). Kavram ve Kuramsal Açıdan Türkiye’de Dijital Kamu Yönetimi ve Dönüşümü. Kamu Yönetiminde Değişim Olgusu: Global Trendler ve Yeni Paradigmalar. (Editör: B. Akıncı). Ankara: Nobel Yayınları, 103-137.
