Özel Eğitime Yönelik Halkla İlişkiler Stratejileri: Bilinçlendirme, Destek Ve Entegrasyon
Anahtar Kelimeler:
Halkla ilişkiler- özel eğitim- bilinçlendirme- destek- entegrasyonÖzet
Özel eğitim, çeşitli zihinsel, fiziksel, duygusal veya gelişimsel engelleri olan bireylerin, kendi potansiyellerini en üst düzeyde kullanabilmelerini sağlamak için ihtiyaçlarına uygun olarak tasarlanmış eğitim hizmetleridir. Bu eğitim, bireylerin bağımsız yaşam becerilerini geliştirmeyi, sosyal ve duygusal uyumlarını sağlamayı, akademik becerilerini desteklemeyi amaçlamaktadır. Özel eğitimde karşılaşılan en önemli sorunlardan biri toplumsal farkındalık eksikliği ve önyargılardır. Özel eğitime dair önyargıların genellikle yanlış bilgilerden, özel gereksinimleri olan bireylerin toplumdan izole edilmesinden veya bu bireylerin toplum içindeki rollerine dair yeterli anlayışın olmamasından kaynaklandığının söylemek yanlış olmayacaktır. Öte yandan halkla ilişkiler, toplumu belirli bir konu hakkında bilgilendirmeyi, bilinçlendirmeyi ve olumlu bir bakış açısı geliştirerek tutum değişikliği sağlamayı amaçlayan stratejik bir iletişim sanatıdır. Bilgilendirme ve farkındalık yaratma işlevleriyle halkla ilişkiler, toplumsal algıyı dönüştürmeyi hedeflerken doğru ve güvenilir bilgiye dayalı olarak bireylerin düşünce dünyasında köklü değişimler yaratmaktadır. Medya, dijital platformlar ve etkinlikler aracılığıyla halkla ilişkiler, yalnızca bilgilendirici bir rehber değil, aynı zamanda önyargıların kırılmasına ve daha kapsayıcı bir anlayışın gelişmesine katkıda bulunan bir köprü görevi görmektedir. Bu noktada halkla ilişkiler, bilgi eksikliğini gidermek, önyargıları değiştirmek, özel eğitim gereksinimi olan bireyleri toplumla kaynaştırmak ve topluma bu bireylerin potansiyellerini göstermek amacıyla pek çok yöntem ve araçtan yararlanarak özel eğitime katkı sağlama potansiyeline sahip bir disiplindir. Bu bağlamda, araştırma özel eğitim öğretmenlerinin halkla ilişkilerin farkındalık yaratmadaki rolüne ilişkin görüşlerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmada, özel eğitim alanında görev yapan 15 öğretmen ile derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilecek ve elde edilen veriler MAXQDA24 programı ile analiz edilmiştir. Görüşmelerde, öğretmenlerin özel eğitime dair toplumsal algıya, halkla ilişkilerin farkındalık yaratma sürecindeki rolüne ve etkili iletişim stratejilerine ilişkin değerlendirmeleri ele alınmıştır. Araştırmadan elde edilecek bulguların, halkla ilişkiler faaliyetlerinin özel eğitimde farkındalık yaratmada nasıl daha etkili kullanılabileceğine dair stratejik öneriler sunması beklenmektedir.
Referanslar
Allam, F. C., & Martin, M. M. (2021). Issues and Challenges in Special Education: A Qualitative Analysis from Teacher's Perspective. Southeast Asia Early Childhood, 10(1), 37-49.
Alquraini, T. (2011). Special Education in Saudi Arabia: Challenges, Perspectives, Future Possibilities. International Journal of Special Education, 26(2), 149-159.
Berry, A. B., & Gravelle, M. (2013). The benefits and challenges of special education positions in rural settings: Listening to the teachers. The Rural Educator, 34(2), 3. https://doi.org/10.35608/ruraled.v34i2.400
Bertaux, D. (1981). From the life-history approach to the transformation of sociological practice. Biography and society: The life history approach in the social sciences. California: SAGE Publications.
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77–101. https://doi.org/10.1191/1478088706qp063oa
Conderman, G., & Pedersen, T. (2005). Promoting positive special education practices. NASSP Bulletin, 89(644), 90-98.
Cook, B. G., & Schirmer, B. R. (2003). What is special about special education? Overview and analysis. The Journal of Special Education, 37(3), 200-205.
Çitil, M. (2020). Özel Eğitim Alanının Kavramsal, Tarihsel ve Yasal Temelleri, Türkiye’de Özel Eğitim Hizmetleri (Ed: Uğur sak ve Seyfettin Toraman), ss.11-45, Afşar Ofset, Ankara.
Gerber, M. M. (2017). A history of special education. In Handbook of special education (Ed: James Kauffman ve Daniel Hallahan), ss. 3-15, Routledge.
Francisco, M. P. B., Hartman, M., & Wang, Y. (2020). Inclusion and special education. Education Sciences, 10(9), 238.
Jekkins, Frank (1988) Advertising, Public Relations and Marketing Academy Press.
Kauffman, J.M., Hallahan, D.P., Pullen, P.C., & Badar, J. (2018). Special Education: What It Is and Why We Need It (2nd ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315211831
https://www.aa.com.tr/tr/egitim/kaynastirma-egitiminde-ogrenci-sayisi-artiyor/3200699
Kılıç, S. (2013). Örnekleme yöntemleri. Journal of Mood Disorders, 3(1), 44-6. https://doi.org/10.5455/jmood.20130325011730
Makata, C. C., Onuorah, N. G., & Odoh, V. (2015) International Public Relations Strategies in an Evolving World, International Journal of Media, Security & Development (IJMSD),vol.2, ss.232-238.
Nwosu, I. E. (1996) Public Relations Management: Principles, Issues and Practices Lagos: Dominican Publishers Ltd.
Nwosu I. E. and Uffoh V. 0 (2005) Environmental Public Management Principles, strategies, Issues and Cases.
Oyadongha, D. J. (2019). Public Relations And Functions In Nigerian Manufacturing Organizations: How Relevant To Output. Global Journal of Education, Humanities & Management Sciences, 1(1).
Recchia, S. L., & Puig, V. I. (2011). Challenges and inspirations: Student teachers’ experiences in early childhood special education classrooms. Teacher Education and Special Education, 34(2), 133-151. https://doi.org/10.1177/0888406410387444
Salih, U. Z. U. N., Arı, S., Yıldız, R., & Turhan, Z. (2024). Sınıf Öğretmenlerinin Bakışıyla Özel Eğitim Sınıflarında Karşılaşılan Sorunlar. Journal of Curriculum and Educational Studies, 2(3), 30-67. https://doi.org/10.5281/zenodo.12523115
Skiba, R. J., Simmons, A. B., Ritter, S., Gibb, A. C., Rausch, M. K., Cuadrado, J., & Chung, C. G. (2008). Achieving equity in special education:
History, status, and current challenges. Exceptional Children, 74(3), 264-288. https://doi.org/10.1177/001440290807400301
Steinke, G. L., & Steinke, R. J. (1987). Public Relations for Special Education.
Tekindal, M., & Uğuz Arsu, Ş. (2020). Nitel Araştırma Yöntemi Olarak Fenomenolojik Yaklaşımın Kapsamı ve Sürecine Yönelik Bir Derleme. Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, 20(1), 153-172.
Wang, M. C., & Reynolds, M. C. (1996). Progressive inclusion: Meeting new challenges in special education. Theory into Practice, 35(1), 20-25. https://doi.org/10.1080/00405849609543697
Van Manen, M. (2007). Phenomenology of practice. Phenomenology & Practice. 1(1),
