1980-2000 Arası Dönemde Türk Kamu Yönetiminde Değişime Zemin Hazırlayan Faktörler
Anahtar Kelimeler:
Kamu Yönetimi, Değişim, Yeniden Yapılanma, Reform, Türk Kamu YönetimiÖzet
Kamu yönetiminde değişim ve dönüşümün temel belirleyicileri, demokratikleşme, katılım, şeffaflık, hesap verebilirlik, etkinlik, etkililik, ekonomiklik ve verimlilik ilkeleridir. Bu temel ilkeler ekseninde değişen yönetim anlayışı özelleştirme, yerelleşme ve sivilleşme ekseni çerçevesinde kamu yönetimi sistemini de dönüştürmüş ve geleneksel yönetim anlayışı, yeni yönetim anlayışına doğru evrilmiştir. 1970’li yılların ortasında dünyada başlayan kamu yönetiminde dönüşüm çabaları, Türk kamu yönetimini de etkilemiş 1980’li yılların başından itibaren hem ekonomik hem siyasal hem de yönetsel alanda önemli reform çabaları ortaya konulmuştur. Kamu yönetimi alanında köklü dönüşüm ise 2003 sonrası dönemde gerçekleştirilmiştir. Bu minvalden hareketle hazırlanan çalışmanın temel amacı, 1980-2000 arası dönemde Türk kamu yönetiminde değişime zemin hazırlayan faktörlerin irdelenmesidir. Bu amaç çerçevesinde çalışma kapsamında, kamu yönetiminde değişim konusu ele alınmakta, 1980 sonrası dönemde Türk kamu yönetimini yeniden yapılanma ihtiyacına sebep olan 24 Ocak Kararları, serbest piyasa ekonomisine geçiş, özelleştirme uygulamaları ve düzenleyici denetleyici kurumlar genel hatlarıyla değerlendirmeye tabi tutulmaktadır.
Referanslar
AKALIN, Güner (1994), “Yerel Yönetimlerin İktisadi Teşebbüslerinin Özelleştirilmesi”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, C:3, S:6.
AKINCI, Müslüm (1999) Bağımsız İdari Otoriteler ve Ombudsman, Beta Yayınevi, 1. Baskı, İstanbul.
AL, Hamza (2002), Bilgi Toplumu ve Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi, Bilim Adamı Yayınları.
AYDIN, M. Kemal (2007), “Türkiye Ekonomisinin Dönüşümü: “İthal İkamecilik’ten “Dışa Açık” Birikim Modeline Savruluş”, Davut Dursun, Burhanettin Duran ve Hamza Al (Ed.) Dönüşüm Sürecindeki Türkiye-Aktörler, Alanlar, Sorunlar, Alfa Yayınevi, 1. Basım, İstanbul,
BOZLAĞAN, Recep (2003), “Kamu Yönetimi Paradigmasında Değişim ve Özelleştirme Yaklaşımı” Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi I, Nobel Yayınevi, Ankara.
DİNÇER, Ömer ve Cevdet Yılmaz (2003) Değişimin Yönetimi ve Yönetimde Değişim, Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma-I, Ankara.
ERDOĞAN, Mustafa (2003), Türkiye’de Anayasalar ve Siyaset, Liberte Yayınları, 4. Baskı, Ankara.
ERYILMAZ, Bilal (2003), “Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma Perspektifi ve Stratejisi”, İdarecinin Sesi Dergisi, C:15, S:100.
ERYILMAZ, Bilal (2004), Bürokrasi ve Siyaset Bürokratik Devletten Etkin Yönetime, Alfa Yayınevi, 2. Basım, İstanbul.
ERYILMAZ, Bilal (2007a) “Değişen Kamu Yönetimi Anlayışı ve Bürokrasi”, Davut Dursun, Burhanettin Duran ve Hamza Al (Ed.), Dönüşüm Sürecindeki Türkiye, Aktörler, Alanlar ve Sorunlar, Alfa Yayınevi, 1. Basım, İstanbul.
ERYILMAZ, Bilal (2007b), “Bürokrasi Merkezli Değil, Vatandaş Merkezli Bir Yapılanma”, Çerçeve Dergisi, Y:15, S:44.
ERYILMAZ, Bilal (2007c), Yerel Yönetimlerin Yeniden Yapılandırılması, Birleşik Yayıncılık, İstanbul.
ERYILMAZ, Bilal (2019), Kamu Yönetimi, Umuttepe Yayınları, Kocaeli.
GÖZLER, Kemal ve KAPLAN, Gürsel (2019). Kısa İdare Hukuku, Ekin Kitabevi, 13. Baskı, Bursa.
GÖZÜBÜYÜK, Şeref ve Turgut Tan (1998), İdare Hukuku, C:1, Turhan Kitabevi, Ankara.
KUTLU, Önder (2006), Karşılaştırmalı Kamu Yönetimi, Çizgi Kitabevi, Konya.
KUTLU, Önder, (2004), Gelişmiş Ülkeler ve Kamu Reformu ve Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi, Nobel Yayınevi, Ankara.
SEZEN, Seriye (2003), Türk Kamu Yönetiminde Kurullar, 1. Baskı, TODAİE Yayınları, Ankara.
