Yeşil Siyaset: Yeşil Partilerin Avrupa Siyasetinde Gelişimi ve Türkiye’ye Yansıması
Anahtar Kelimeler:
Ekoloji, Yeşil Parti- Ekolojik Siyaset, - Yeşil Politika, - Türkiye.Özet
Sanayi devriminin ardından artan çevre sorunlarının canlı ve cansız tüm yaşam alanlarını tehdit etmesi, ekolojiye verilen zararın sorgulanması ve çevreci anlayışın gündeme gelmesine olanak sağlamıştır. Gelişmiş ülkelerde çevreci hareketler doğrultusunda çevreci anlayış siyasallaşmaya başlamıştır. Çevreci anlayışın siyasete girmesiyle yeşil siyaset ortaya çıkmıştır. Bunun sonucunda yeşil partiler kurulmaya başlamıştır. Dünya siyasetinde yer alan yeşil partiler Türkiye’de de yer almaktadır. Bu çalışmada, çevrecilik konusuna, çevreci anlayışın ortaya çıkmasına ve siyasallaşma sürecine bakılarak ve Türkiye’de bu sürecin nasıl geliştiğine yer verilmiştir.
Referanslar
Anayasa Mahkemesi Kararı. https://siyasipartikararlar.anayasa.gov.tr/SP/1994/1/1 Erişim Tarihi: 18.11.2022.
Arısoy, C. (2016). Ekolojik Siyaset: Almanya Yeşiller Partisi. EURO Politika, (1), 88-91.
Arslan, H. (2011). Bir “Doğrudan Eylem Hareketi” Olarak Greenpeace (Yeşil Barış). Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (23), 247-258.
Bozkır, Ö. (2018). Çevreci Anlayışın Siyasallaşması: Yeşil Siyaset ve Türkiye. Uluslararası Batı Karadeniz Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 56-69.
Bukow, S. (2016). The Green Party in Germany. In Van Haute E. (Ed.), Green Parties in Europe, 112-139. London, New York: Routledge.
Carter, N. (1994). The greens in the 1994 European parliamentary elections. Environmental Politics, 3(3), 495-502.
Çetin, S. (2020). Türkiye’de Yeşil Düşünce, Yeşil Siyaset ve Çevre İletişimi: Greenpeace ve Yeşil Parti Örnekleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Duru, B. (1995). Çevre Bilincinin Gelişim Sürecinde Türkiye’de Gönüllü Çevre Kuruluşları. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gülgeç, B.G. (2017). Avrupa’da Yeşil Hareketlerin Gelişimi ve Avrupa Birliği Bütünleşmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Heywood, A. (2003). Political Ideologies an Introduction (Third Edition) (3). New York: Palgrave Macmillan.
Mutlu, M. ve Zenginoğlu, S. (2019). Yeşil Teori Perspektifinden Avrupa Çevre Politikası. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(88), 459-469.
Ökmen, M. & Görmez, K. (2009). Türkiye’de Yerel Gündem 21 ve Yerel Yönetişim Uygulamaları. K. Görmez ve M. Ökten (Ed.), Yerel Yönetimlerin Güncel Sorunları içinde (ss. 109-127), İstanbul: Beta Yayıncılık.
Porritt, J. (1989). Yeşil Politika. A. Türker (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Sipahi, E.B. ve Dinçer, S. (2019). Yeşil İdeolojiler Bağlamında Yeşil Siyasetin Türkiye’deki Siyasi Partilere Yansımaları. Kent ve Çevre Araştırmaları Dergisi, 1(1), 17-57.
Sulak, H. (2018). Çevreci Hareketin Siyasallaşma Deneyimi: Avrupa ve Türkiye Üzerine Karşılaştırmalı Bir Analiz. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bilecik.
Üste, R.B. (2015). Doğanın Siyaset Paradigması: Yeşil Siyaset. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 7(2), 38-54.
Villalba, B. (2016). From the Greens to Europe Ecology, Emilie van Haute (Ed.), Green Parties in Europe, 92-111. New York: Routledge.
Bündnis 90/Die Grünen Parti Programı, https://www.gruene.de/programm Erişim Tarihi: 12.12.2022.
Yeşiller Partisi Basın Açıklaması. https://yesiller.org.tr/2020/09/21/yesiller-partisi-kuruldu/ Erişim Tarihi: 16.12.2022
Yeşiller Partisi Tüzüğü. (2020). https://yesiller.org.tr/yesiller-partisi-tuzuk/ Erişim Tarihi: 15.02.2023.
