Peyzaj Mimarlığında İleriye Dönük Planlama ve Stratejik Yönetim
Anahtar Kelimeler:
Stratejik Yönetim, Peyzaj Mimarlığı, Planlama, Topraksız Tarım.Özet
Günümüzde, peyzaj mimarlığı sadece estetik bir düzenleme alanı olmaktan çıkıp, stratejik bir yönetim yaklaşımıyla doğayla uyumlu ve sürdürülebilir yaşam alanlarının tasarlanması sürecine dönüşmüştür. Bu makale, peyzaj mimarlığında stratejik yönetimin önemini ve ileriye dönük planlama süreçlerini ele almaktadır. Araştırmanın amacı, peyzaj mimarlığının stratejik yönetim yaklaşımlarıyla nasıl şekilleneceğini ve geleceğe yönelik nasıl planlı olabileceğini incelemektir. Araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden olan durum çalışması kapsamında yürütülmüştür. Bu çalışma, amaçlı örneklem yöntemi kullanılarak, peyzaj mimarlığı alanında stratejik yönetimin rolünü incelemek üzerinde yapılmıştır. Örneklem, Lapta bölgesinde faaliyet gösteren peyzaj mimarlığı firmasından seçilmiş bir yöneticiden oluşmaktadır. Örneklem seçiminde amaç, sektördeki deneyimli personel azınlığını temsil etmektir. Veri toplama yöntemi, yarı yapılandırılmış mülakat aracılığıyla gerçekleştirilmiştir. Örneklem üyesiyle bireysel görüşme yapılarak stratejik yönetim ve peyzaj mimarlığı arasındaki ilişki üzerine derinlemesine görüşme gerçekleştirilmiştir. Mülakat, araştırmacının belirlediği sorular doğrultusunda ilerlemiş ve katılımcının görüşleri detaylı bir şekilde kaydedilmiştir. Elde edilen veriler, nitel veri analizi yöntemleri kullanılarak incelenmiştir. Mülakatın transkripti detaylı bir şekilde incelendi ve tematik analiz yapılmıştır. Tematik analizde, ortak temalar ve desenler belirlenerek veriler kodlandı. Kodlama sürecinde, içerik analizi ve kod çıkarma teknikleri kullanılmıştır. Ardından, kodlanmış veriler üzerinde içerik analizi yapılarak verilerin anlamlandırılması ve yorumlanması sağlanmıştır. Mülakat tek bir kişiyle yapılmıştır.
Referanslar
Aslı, A. T. I. L., Gülgün, B., & Yörük, İ. (2005). Sürdürülebilir kentler ve peyzaj mimarlığı. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 42(2), 215-226.
Birinci, M. (2021). Stratejik Yönetim Ve Sosyal Hizmet Örgütleri Açısından Önemi. Toplum Ve Sosyal Hizmet, 32(1), 251-273. Https://Doi.Org/10.33417/Tsh.752732
Burrage, S.W. 1999. The nutrient film technique (NFT) for crop production in the Mediterranean Region. Acta Hort. 491:301-306.
Demir, S. & Demirel, Ö. (2018). Peyzaj planlamada peyzaj ekolojisi yaklaşımı. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1-8.
Demirbaş, G. U., & Demirbaş, Ö. O. (2019). Biyofilik tasarım kapsamında Peyzaj Mimarlığı ve İç Mimarlık arakesiti: Eğitim programlarının karşılıklı değerlendirilmesi. Türkiye Peyzaj Araştırmaları Dergisi, 2(2), 50-60.
DİNÇER Ö.,(2007); Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, Alfa Yayınları, 8.Baskı, İstanbul.
Dyllick,Thomas and Hockerts,Kai “Beyond the Case for Corporate Sustainability" Business Strategy and the Environment, (2002) ,11:130-141.
Emirhan Özgür Aykut.(2023).Okul Yöneticilerinin Stratejik Yönetim Algılarının Belirlenmesi (Hatay/İskenderun Örneği).Social Sciences Studies Journal (Sssjournal)
Engin, E., & Akgöz, B. (2013). Sürdürülebilir Kalkinma Ve Kurumsal Sürdürülebilirlik Çerçevesinde Kurumsal Sosyal Sorumluluk Kavraminin Değerlendirilmesi. Selçuk İletişim, 8(1), 85-94. Https://Doi.Org/10.18094/Si.78508
Ethem Kiliç.(2024).Yönetim Bilişim Sistemlerinin Stratejik Kullanimi: Yapay Zeka, Dijitalleşme Ve İnovasyon Süreçlerinde Yönetim Bilgi Sistemleri.The Journal Of Social Sciences
HAZAR, D., & BAKTIR, İ. (2014). Topraksız Tarım Kesme Gül Yetiştiriciliği. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 17(2), 21-27.
İzci, F., & Yıldız, M. Ş. (2020). Yöneticilerin stratejik yönetim algısının Van ve Gaziantep büyükşehir belediyeleri özelinde analizi. Uluslararası Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırma Dergisi, 7(60), 2756–2775.
Kang, Y. (2005). Strategic Management in the Public Sector: Major Publications. Public Performance & Management Review,29(1), 85-92. Retrieved from http://www.jstor.org/stable/20447577
Kuşat, N., & , . . (2012). Sürdürülebilir İşletmeler İçin Kurumsal Sürdürülebilirlik Ve İçsel Unsurlari. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(2), 227-242.
Memduhoğlu, H., & Uçar, İ. (2012). Yönetici ve öğretmenlerin stratejik planlama algısı ve okullarda mevcut stratejik planlama uygulamalarının değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 234–256.
MERİÇ, M. K., & ÖZTEKİN, G. B. (2008). Topraksız tarımda kapilar sistemler. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 45(2), 145-152.
Mert Özgüner-- Zeynep Özgüner.(2015).Stratejik Yönetim, Stratejik Planlama Ve Toplam Kalite Yönetimi İlişkisi, Stratejik Toplam Kalite Yönetimi.The Journal Of Academic Social Science
Mirze, K. (2014). İşletmelerde Stratejik Planlama: El Kitabı. (1.Baskı). Ankara:Nobel Yayınları. Özer, M. A. (2015). İşletmelerde Stratejinin Önemi Üzerine Değerlendirmeler. International Journal Of Economic & Administrative Studies, 7(14), 69-84.
Murphy, M. D. (2005). Landscape architecture theory: An evolving body of thought. Illinois: Waveland Press.
Pina, V., Torres, L., Yetano, A. (2011). The Implementatıon Of Strategıc Management In Local Governments. An Internatıonal Delphı Study. Public Administration Quarterly, 35(4), 551-590.
POİSTER, T. H.and STREİB, G. D. (1999), “Strategic Management in the Public Sector; Concepts, Models and Processes”, Public Productivity and Management Review, 22 (3), pp.308- 325.
Resh, H.M., 1991. Hydroponic Food Production. Woodbridge Press Publishing Company. Santa-Barbara, California, pages 462.
Schwarz, M., 1995. Soilless Culture Management, Advanced Series in Agricultural Sciences 24, Jerusalem, Israel.
Sevgican, A., 1999. Örtüaltı Sebzeciliği (Topraksız Tarım). Ege Üniv. Ziraat Fakültesi Yayınları No: 526, Bornova, İzmir.Signitzer B ve Prexl A (2008) Corporate Sustainability Communications: Aspects of Theory and Professionalization, Journal of Public Relations Research, 20, 1-19
Turner, M.G., Gardner, R.H. & O’neill, R.V. (2001). Landcape ecology in theory and practice pattern and process. New York: Springer.
Winsor, G.W. and M. Schwarz. 1990. Soilless Culture for Horticultural Crop Production. FAO Plant Production and Protection Paper, No: 101, Rome, pages 188.
