YEREL YÖNETIMLER ÖZELINDE BELEDIYELERDE ÇALIŞAN KADINLARIN SORUNLARI: KAHRAMANMARAŞ BÜYÜKŞEHIR BELEDIYESI ÖRNEĞI
Anahtar Kelimeler:
Yerel Yönetimler,- Kadın, - Kahramanmaraş.- Büyükşehir Belediyesi,Özet
Sosyal bilimleri oluşturan önemli bilim dalları arasında yer alan siyaset bilimi, kadınların uzun yıllardır süregelen mücadeleleriyle birlikte toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin oldukça önemli çalışmalara alan açmıştır. Kadınları ikincil konuma iten, istihdama ve sosyal yaşamın her alanına katılımlarını güçleştiren toplumsal cinsiyet rollerinin yarattığı eşitsizlik kadınların gereksinimlerini, taleplerini, önceliklerini ve yaşadıkları sorunları farklılaştırmakta ve bu durum iş yaşamında da kendisini göstermektedir. Neoliberal politikaların istihdam yapısı üzerinde hem nitelik hem nicelik olarak birtakım etkiler oluşturmasının bir sonucu olarak kadınların istihdam alanında oldukça dezavantajlı pozisyonlarda çalıştıkları görülmektedir.
Çalışma ve iş dünyasında ortaya çıkan sorunlar yerel yönetimlerde de kendisi göstermektedir. Nitekim kadınların yerel yönetimlerde çalışırken çalışma koşullarının iyileştirilmesine yönelik talepleri yerel ve ulusal düzeyde birçok bilimsel çalışmaya konu olmuştur. Alana dair yapılan akademik çalışmalar bu iyileştirme mücadelesinin bir parçasıdır. Yapılacak olan bu araştırmayla yerel yönetimlerde çalışan kadınların sorunları tespit edilmeye çalışılmıştır. Aynı zamanda yerel yönetimlerde çalışan kadın temsilinin hem nicel hem nitel anlamda azlığının nedenleri tespit edilip çözüm önerileri sunulmuştur. Bu amaçla yerel yönetimler temelinde Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesinde çalışan kadınların yaşadığı sorunlar ele alınmış ve önerilerde bulunulmuştur.
Referanslar
Adaman F., Keyder Ç., (2006). “Türkiye'de Büyük Kentlerin Gecekondu ve Çöküntü Mahallelerinde Yaşanan Yoksulluk ve Sosyal Dışlanma”, Avrupa Komisyonu Sosyal Dışlanma ile Mücadelede Mahalli Topluluk Eylem Programı 2002-2006 Raporu
Ağar S., (2006). Kamu Kurumları (Hizmet Yerinden Yönetim Kuruluşları) Teorisi, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 65,277-310
Alkan A., (2006). Belediye Kadınlara Hizmet Eder, KADER, Ankara
Akıncı, B., (2019). “Presidential Government System Model in Local Governments: Case of Gaziantep Metropolitan Municipality”, Innovative Approaches in Social, Human and Administrative Sciences (Ed. H. Hale Künüçen, Xatire Quliyeva, Yılmaz Seçgin), Ekin Publishing House, Bursa, ss.99-116.
Akıncı, B., Ay, H., (2020). Location of Local Governments in The Government System of The Republic of Turkey: Us And France Case Study, Public Administrative Studies, Akademisyen Kitapevi, Editör: Sefer Yılmaz, Basım sayısı:1, 85-112. Sayısı 135, ISBN:978-605-258-881-9, İngilizce(Bilimsel Kitap)
Aydın A. H., Çamur Ç., (2019). “Türkiye'de Merkezileşme ve Yerelleşme Sorununun Giderilmesinde Adaletin Rolü”, Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,9(18),1777-1198
Aydın Y., (2011). “Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Gelişim Süreci “, Dış Denetim, 11-20,11,http://www.sayder.org.tr/e-dergi-turkiyede-yerel yonetimlerin-gelişim-süreci-12-2 pdf
Bilgiç V., (1998). Yerel Yönetimler, 21.yy Yayınevi, Ankara
Bilgisay H., (2010).” Yerel Yönetim Reformu ve İl Özel İdareleri: Bursa Perspektifinde Bir Analiz”, Yerel Yönetimler Yerel Siyaset ve Kentsel Politikalar, (Ed.Bekir Parlak), Dora Yayınları, Bursa.
Çakır Ö., (2008). “Türkiye'de Kadının Çalışma Yaşamında Dışlanması”, Erciyes Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, s.31,25-47.
Çiçek Ş. E., (2012). Türkiye'de Belediyelerin Sosyal Yardım ve Sosyal Hizmet Politikaları: Batı Akdeniz Örneği, Türkiye Belediyeler Birliği, Ankara.
Çiçek A., (2014). “Sosyal Belediyecilik Anlayışı: Şanlıurfa Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi,16(1), 1-20.
Çiçek Y., (2014). “Geçmişten Günümüze Türkiye’de Yerel Yönetimler”, KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 11, sayı:1, 53-64.
Dökmen Z., (2003). “Çalışma Durumları Farklı Üç Grup Kadında Ruh Sağlığı, Kontrol Odağı İnancı ve Cinsiyet Rolü”, Türk Psikoloji Dergisi, 18(51),111-24.
Elçi E., (2011). “Türkiye'de “Kadın Olmak” Söylemi, Kadınlarla Yapılmış Bir Söylem Çalışması”, Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 31,1-28.
Eren, V. ve Yılmaz, V. (2018). “Büyükşehir Belediye Yönetiminde Karar Alma Sürecinde Etkinlik ve Verimlilik Problemi: Hatay Örneği”, International Journal of Academic Value Studies (Javstudies), Vol. 4, Issue 19, pp. 518-533.
Ereş F., (2006). “Türkiye'de Kadının Statüsü ve Yansımaları”, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, s.19
Gözübüyük Ş., (2006). Yönetim Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara
İlkkarcan İ., (1998). “Kentli Kadınlar ve Çalışma Yaşamı 98:75 Yılda Kadınlar ve Erkekler”, İstanbul Tarih Vakfı Yayınları.
Kaypak, Ş., Yılmaz, V. ve Bimay, M. (2017). “Dijital Çağda Yerel Yönetimler”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, C.22 Kayfor Özel Sayısı, s. 1798-1813.
Küçük M., (2015). “ Çalışma Hayatında Kadınlar ve Karşılaştıkları Sorunlar: Bir İşverene Bağlı Olarak Çalışan Emekçi Kadınlara İlişkin Bir Araştırma”, Ekonomi Bilimleri Dergisi, Cilt, Sayı:1
Kocacık F., Gökkaya V.B., (2005). “Türkiye'de Çalışan Kadınlar ve Sorunları”, C.Ü.İİBF.Dergisi, Cilt:6 Sayı:1
Korkmaz A.,Korkut G.,(2012). “Türkiye'de Kadının İşgücüne Katılımının Belirleyicileri”, SDÜ, İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2),41-65.
Mazlum S. E., (2008). Kadınlar ve Kadınlar için Yerel Yönetim, Ankara
Ökmen M., Özer B., (2013). “Türkiye’de Yerel Yönetimler: Yapısal-İşlevsel Görünüm. Sorunlar ve Arayışlar, Türk Dünyasında Yerel Yönetimler”, Türk Dünyası Belediyeler Birliği, İstanbul.
Pekel E., (2019). “Toplumsal Cinsiyet Rolleri ve Kadının Çalışma Hayatındaki Konumu”, N. Kemal Üniversitesi İktisat ve İdari Bilimler Fakültesi Çalışma İktisadı Bölümü, 05(1).
Sakallı N., (2003). “Cinsiyetçilik: Kadınlara ve Erkeklere İlişkin Tutumlar ve Çelişik Duygulu Cinsiyetçilik Kurumu”, Türk Psikoloji Yazıları, 6(11),s.1-20.
Tokman Malatyalı G., Özel Ucuzal P., (2013). “TC. Kalkınma Bakanlığı Onuncu Kalkınma Planı Toplumsal Cinsiyet Çalışma Grubu Raporu
Tunç, A. (2016a). Türk Kamu Personel Yönetiminde Yönetici Kadınların Oranı: Devlet Üniversiteleri Açısından Bir İnceleme. Yasama Dergisi , (32) , 64-80.
Tunç, A. (2016b). Yerel Yönetimlerde Halkla İlişkiler Uygulamaları: Kilis Belediyesi Örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 77-88.
Yavuz Ö., (2015). “Kadınların Toplumsal Hayata Katılımında Yerel Yönetimlerin Rolü “.İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Yüksek Lisans Tezi.
Yazıcıoğlu B., (1995). Bu Sistem Değişmeli, Birey Yayıncılık, Erzurum.
DPT ve Dünya Bankası, Female Labor Force Participation in Turkey:Trends,Determinants, anda Policy Framework, Report.No.48508-TR,23,Kasım 2009,s.ix htpp:/w.w.w.world bank.org.tr.
Kadın Emeği Konferansı (2011). “Kadın İstihdamı ve Sorun Alanları”, Bildiri Kitabı, Ankara
MESS İşveren Gazetesi, Şubat 2012,49, s.867.
Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Ulusal Eylem Planı (2008-p://w.w.w.ksgm.gov. tr
Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Ulusal Eylem Planı (2008-2013).Ankara
www.migm.gov.tr, (Erişim tarihi: 10.03.2022).
